Opactwo Fontenay
Burgundzkie opactwo Fontenay (fr. Abbaye de Fontenay) w 1118 roku ufundował święty Bernard z Clairvaux. W obecnym miejscu mnisi osiedlili się zaś dwanaście lat później, aczkolwiek wciąż to jedno z najstarszych i niemal w całości zachowanych opactw cystersów w Europie. Od 1269 roku mogli oni cieszyć się licznymi przywilejami oraz królewską protekcją, co wpłynęło na szybki rozwój zakonu oraz rozbudowę kompleksu. Punktem zwrotnym było wprowadzenie urzędu komendatariuszy, którzy w XVIII wieku doprowadzili budynki niemal do całkowitej ruiny. W 1791 roku całość sprzedano z przeznaczeniem na fabrykę papieru. Na początku XX wieku rodzina Anyard nabyła posiadłość i rozpoczęła tu szeroko zakrojoną renowację, mającą na celu przywrócenie temu miejscu jego dawnej świetności. Zwieńczeniem ich trudów był wpis Fontenay w 1981 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Opactwo Fontenay – Ideał samowystarczalności
Leżące na terenie kompleksu budynki w swej architekturze odzwierciedlają surową regułę świętego Benedykta. Zwłaszcza pozbawiony posadzki trzynawowy kościół opacki. W jego chórze zachowało się wszak kilka ważnych artefaktów: XIII-wieczny posąg Najświętszej Maryi Panny z Dzieciątkiem Jezus, XIII lub XIV-wieczne retabulum z kamienia, XIII-wieczne kafelki podłogowe czy choćby XIV-wieczne epitafium lorda Mello i jego żony. W Fontenay też znajduje się jeden z najstarszych budynków przemysłowych Francji. Jest to XII-wieczna kuźnia, przypominająca o istotnej roli jaką odegrali cystersi w postępie technologicznym Wieków Średnich. Na własne oczy zobaczyć można machinę, która zmieniła bieg historii. Zwłaszcza architektury.
