Katedra św. Piotra w Osnabrück
Katedrę św. Piotra w Osnabrück (niem. Dom St. Petrus Osnabrück) dzięki jej niepospolitej bryle z powodzeniem można by nazwać brzydkim kaczątkiem. Wszystko to przez nieukończoną transformację romańskiej bazyliki, której bryła flankowana jest przez dwie niesymetryczne wieże: smukłą – romańską i przysadzistą – gotycką (!). Jej wnętrze szczęśliwie przejawia łagodniejsze przejście pomiędzy stylami. Na pierwszy plan wysuwa się tu nawa główna z podwyższonym chórem, zakończona kwadratową apsydą. Do południowej części kościoła przylega krużganek, okalający cmentarz dla duchownych związanych ze świątynią. Wspaniały ogród pamięci i zadumy, gdzie w ciszy kontemplować można również nietuzinkową architekturę obiektu.
Wnętrze świątyni zdominowane jest przez XIII-wieczny Krzyż Triumfalny, oddzielający prezbiterium od reszty kościoła. Wraz z datowaną na ten sam okres chrzcielnicą zaliczany jest do najważniejszych dzieł w katedrze. Istotnym elementem jest również gotycki poliptyk, zastępujący dawny ołtarz główny ze złota. Szwedzi okupujący Osnabrück podczas Wojny Trzydziestoletniej przetopili go na rzecz monet, na których znalazł się wizerunek zamarłego wówczas króla Gustawa II Adolfa. W katedrze warto zwrócić też uwagę na barokowe wyposażenie: figury apostołów na filarach nawy głównej, rozmieszczone w różnych częściach epitafia czy ambonę. Wiele innych artefaktów podziwiać można w muzeum diecezjalnym, mieszczącym się nad krużgankiem.
Brunszwik – Lwy i gotyk
Przepiękne dzieła architektury.
To prawda, w Dolnej Saksonii jest masa wspaniałych obiektów sakralnych. :)
Bardzo ciekawy artykuł. Budynki sakralne są wspaniałymi i interesującymi dziećmi architektury.
Trudno się nie zgodzić z tym twierdzeniem. Wobec wielu z nich ciężko przejść obojętnie, a już zwłaszcza jeśli mają setki lat. ;) Dziękuję za miłe słowa!