Katedra we Fromborku
Położona nad Zelewem Wiślanym katedra Najświętszej Marii Panny i św. Andrzeja Apostoła we Fromborku stanowi główny element XIV-wiecznego warownego zespołu katedralnego. Stosunkowo krótki czas budowy wpłynął na niemal jednolitą formę, naruszoną jednak kolejnymi aneksami. Najbardziej widoczna jest ingerencja pod postacią barokowej kaplicy, która już zwiastuje nam niejako charakter jej wnętrza. Pomimo XIX-wiecznej regotyzacji pozostało tu mnóstwo barokowego wyposażenia, przemieszanego z artefaktami innych epok.
Wewnątrz odnaleźć można aż 25 bogato zdobionych ołtarzy, powstałych w warsztatach mistrzów z Elbląga, Gdańska czy nawet Włoch. Spośród barokowych elementów wyposażenia wyróżniają się tu XVII-wieczny prospekt organowy oraz XVIII-wieczna ambona. Z gotyckiej części natomiast, jako jeden z niewielu, do dziś przetrwał poświęcony Najświętszej Maryi Pannie XVI-wieczny poliptyk, pełniący dawniej funkcję ołtarza głównego. Uwagę zwraca tu również koliste epitafium z obrazem Madonny z Dzieciątkiem Jezus z 1426 roku oraz późnogotycki krucyfiks z łuku tęczowego.
Katedra we Fromborku – Nadmorska warownia
W kontekście fromborskiej katedry nie można nie wspomnieć o Mikołaju Koperniku, który w tej jakże pięknej scenerii znalazł świetne warunki na dokończenie swojego wielkiego dzieła: „O obrotach sfer niebieskich”. Pomimo tego, że związany był z Toruniem i Olsztynem, to właśnie tutaj złożono jego szczątki doczesne. Co prawda, dopiero w XXI wieku udało się finalnie zidentyfikować jego ciało, czemu przysłużyły się zrabowane przez Szwedów książki astronoma. Zaplątane między kartkami włosy stały się źródłem dalszych analiz w efekcie których można było przedstawić prawdopodobny wygląd Mikołaja. 22 maja 2010 roku, po 467 latach od jego śmierci, urządzono mu pogrzeb godny mistrza.
