Katedra w Cahors
Następną spośród mniej znanych świątyń biskupich jest poświecona świętemu Szczepanowi katedra w Cahors (fr. Cathédrale Saint-Étienne de Cahors). Jej wczesne losy nie są do końca jasne, ale prawdopodobnie sięga ona swymi korzeniami aż wieku V! Jakby nie było, historia budowli w obecnym kształcie zaczęła się dużo później, bo dopiero w wieku XII. 27 lipca 1119 roku sam papież Kalikst II błogosławił nowym pracom oraz konsekrował ołtarz niezwykłej relikwii – Świętego Czepka Chrystusa (fr. Sainte Coiffe de Cahors)! Posiadanie tak cennego dla chrześcijańskiego świata artefaktu zapewniło Cahors ogromny ruch pielgrzymkowy na który odpowiedzią była przebudowa romańskiej świątyni w stylu gotyckim.
Rozpoczęte w II poł. XIII wieku prace pokrzyżowała Wojna Stuletnia z Anglią i choć już wtedy udało się pokryć nawę charakterystycznymi kopułami, na zakończenie prac trzeba było poczekać około trzech kolejnych stuleci. A kiedy to nastąpiło, Francja zmagała się z protestantyzmem, którego wyznawcy w 1580 roku z Henrykiem IV na czele wkroczyli do miasta i zniszczyli świątynię. Co prawda, na przestrzeni dekad naprawiono wyrządzone szkody, ale na początku XIX wieku jej stan określano jako godny pożałowania. O ratowanie dziedzictwa poproszono więc największy autorytet w tej dziedzinie – Eugène Violleta-le-Duca, który przez wzgląd na „zbyt chaotyczną” bryłę odmówił pomocy. Szczęśliwie udało się znaleźć innych śmiałków pod których kierownictwem odnawiano katedrę krok po kroku, aż do II poł. XX wieku.
Opactwo w Conques – Skarb leśnej pustyni
Tak oto w 1890 roku odkryto malowidła na kopułach z wizerunkami patrona katedry, św. Pawła czy przedstawieniami ówczesnego społeczeństwa. To jednak nie jedyne sceny, bo w okolicach chóru podziwiać można XIV-wieczne przedstawienie męczeńskiej śmierci św. Eksuperiusza z Cahors (fr. Spérie de Cahors), a w narteksie – malowidła o tematyce zaczerpniętej z Księgi Rodzaju. Ważnym dziełem jest tu również portal północny, skupiony wokół intrygującego tympanonu Wniebowstąpienia Pańskiego z XII wieku na którym przedstawiono tylko jedenastu apostołów. Trzeba także wspomnieć, że po przeciwległej stronie kościoła znajduje się krużganek z galeriami w stylu gotyku płomienistego. Stanowi on wspaniałą przeciwwagę dla surowej, wręcz warownej fasady zachodniej. Jako część Via Podensis (Drogi św. Jakuba) w 1998 roku wraz z siedemdziesięcioma innymi obiektami w kraju katedrę wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
