10 średniowiecznych katedr we Francji, których mogliście nie znać!
Katedra w Saint-Brieuc
Kolejnym dowodem na to, że bretońskie katedry pozostają w cieniu reszty świątyń biskupich Francji jest katedra św. Szczepana w Saint-Brieuc (fr. Cathédrale Saint-Étienne de Saint-Brieuc). Co ciekawe, ta granitowa budowla jest w rzeczywistości kościołem warownym, wyposażonym w blanki i otwory strzelnicze. Jej posępny wygląd i elementy obronne dają nam więc pewien obraz niełatwej przeszłości tego miejsca. Najpierw wielokrotnie zapuszczali się tu Normanie, przez których na ponad dwa stulecia trzeba było przetransportować stąd relikwie świętego Brioka (fr. Saint-Brieuc) aż do Angers. Później zaś raz po raz niszczyli ją Anglicy, którym marzyła się sukcesja w Bretanii.
Ostatecznym ciosem jednak okazał się pożar z 1353 roku w wyniku którego rozpoczęto wznoszenie nowej świątyni, korzystając niemal wyłącznie z fragmentów zniszczonej poprzedniczki. Co prawda, odbudowa przebiegła niesłychanie szybko, ale niestety w 1394 roku katedra raz jeszcze stała się celem nieprzyjacielskich wojsk. Historia ponownie więc zatoczyła krąg i wiek XV upłynął tu na jeszcze jednej odbudowie. Lata względnego spokoju w XVIII wieku przyniosły gruntowną przebudowę korpusu nawowego oraz Wielką Rewolucję Francuską na fali której wnętrze świątyni utraciło swój dawny blask.
Katedra w Angers – Apokalipsa i gotyk andegaweński
Tak więc dziś, jej nader warowna bryła, świetnie współgra z surowym wnętrzem. Jego XVIII-wieczne filary wszak jeszcze bardziej potęgują wrażenie przytłoczenia. Na pierwszy rzut oka zatem, przez aurę którą roztacza, bliżej jest katedrze w Saint-Brieuc do niejednego romańskiego kościoła niż do gotyckiej świątyni Sugera. Niemniej jednym z największych jej skarbów jest właśnie XVI-wieczne okno witrażowe z XIX-wiecznym wypełnieniem. Ponadto szczególną uwagę zwraca tu również Kaplica Zwiastowania lub Najświętszego Sakramentu przy południowym ramieniu transeptu. Umieszczono w niej bowiem potężny XVIII-wieczny ołtarz flankowany przez figury świętych Franciszka Salezego oraz Wincentego a Paulo. To zresztą jedna z niewielu dekoracji, która przetrwała rewolucyjną zawieruchę. Ponadto można podziwiać tu kolekcję XIX-wiecznych obrazów olejnych oraz szereg epitafiów i sarkofagów. Warto również przyjrzeć się bliżej samej bryle, bo wypatrzyć można tu intrygującą rzeźbę Saint-Chiot, przedstawiająca mężczyznę siedzącego w latrynie.
