Katedra w Tuluzie
Choć nazwa miasta brzmi znajomo, katedra św. Szczepana w Tuluzie (fr. Cathédrale Saint-Étienne de Toulouse) brzmico najmniej egzotycznie. Głównie dlatego, że znajduje się ona w cieniu dwóch wielkich świątyń – kościoła Jakobinów oraz bazyliki św. Saturnina, które skutecznie przejmują światła jupiterów. Zwłaszcza, że tutejsza katedra tak naprawdę zastygła podczas gruntownej przebudowy, przez co wrażenia estetyczne względem wspomnianych świątyń nie są tu największe. Niemniej miłośnicy architektury z pewnością dostrzegą w tym wielkie plusy, bo nieczęsto zdarza się spotkać ukończoną świątynię, ale niejako wciąż w budowie. Gdyby więc udało się ją ukończyć, mogłaby stanowić konkurencję dla katedry w Reims czy Amiens. Przynajmniej takie były plany.
Przebudowa romańskiej katedry rozpoczęła się więc w roku 1209 i nawiązywała do lokalnej tradycji jednonawowych kościołów warownych, ukształtowanych przez istnienie herezji katarskiej. Ze 100-metrowego budynku jednak do dziś pozostały tylko trzy pierwsze przęsła. Tuż po włączeniu hrabstwa Tuluzy do Korony (1271), koniecznym wydawało się dostosować świątynię do kanonu wspaniałych katedr Francji. Pragnienie prestiżu stymulowane było podobnymi ruchami ze strony min. biskupów Carcassonne czy Narbony, których projekty ostatecznie (ze względów finansowych) połączyło spektakularne fiasko. Choć budowy stanęły, w Tuluzie w XV i XVI wieku marzenie o ukończeniu katedry wciąż pozostawało żywe. Dopiero pożar z 1601 roku nadał mu nowego kształtu, ale odnowienie spalonego budynku wymagało zbyt dużych nakładów finansowych, których raz jeszcze zabrakło na ujednolicenie korpusu. Wielka Rewolucja Francuska obróciła przylegający do budynku konwent w perzynę, cudem oszczędzając świątynię. Jej ratowanie zbiegło się z lekką przebudową i powstaniem transeptu, ale na tym już poprzestano.
Dawna katedra w Carcassonne – Synteza niemal idealna
W związku ze wspomnianym pożarem z początku XVII wieku wyposażenie wnętrza powstało w ogromnej większości po tej dacie. Do jego najważniejszych elementów zaliczyć więc trzeba z pewnością XVII-wieczny ołtarz główny ze sceną ukamienowania patrona świątyni oraz zespół pięknie zdobionych stalli chóru z tego samego okresu. Ponadto wypada również wspomnieć o pięknej rozecie zachodniej z 1230, wzorowanej na jednej z rozet paryskiej Notre-Dame oraz o należącej do katedry serii czterech XVI-wiecznych tapiserii, przedstawiających męczeńską śmierć św. Szczepana. Poza tym też warto zaznaczyć, że w Musée Saint-Raymond w Tuluzie wystawiane są ocalone fragmenty z zabudowań zniszczonych podczas rewolucji. Pośród nich znajduje się min. dobrze zachowany kapitel Cudu w Kanie Galilejskiej i inne wspaniałości.
